ملیت :  ایرانی   -  قرن : 5 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(454 -370 ق)، قارى، ادیب و شاعر. معروف به ابن‏بندار و مشهور به شیخ‏الاسلام.در مكه به دنیا آمد و قرآن را بر ابوعبدالله مجاهدى و على بن داوود دارانى و ابوالحسن حمامى قرائت كرد. عجلى حدیث را در مكه و بغداد و دمشق و بصره و كوفه و حمص و مصر و اصفهان و رى و تستر و فساء و نیشابور و نساء و گرگان از محدثین بزرگ فراگرفت. مستغفرى و ابوبكر خطیب و ابوصالح موذن و نصر شیرازى و ابوعلى حداد و محمد دقاق و ابوسهل بن سعدویه و فامطه بنت بغدادى حدیث از وى روایت كرده‏اند. عجل یدر یك شهر مدت طولانى اقامت نمى‏كرد و به شهرهاى بسیارى سفر مى‏نمود و در هر شهر در مسجد خراب آن سكنى مى‏كرد و چون شناخته مى‏شد به مكانى دیگر مى‏رفت. وى سرانجام در نیشابور درگذشت. او اشعارى در زهد سروده است. از آثارش: «جامع الوقوف»؛ كتابى در «فضائل القرآن». پاره‏اى از رجال‏نویسان وى را همان ابوالفضل رازى، عبدالرحمان بن حسن، صاحب كتاب «اللوامح»، در قراآت، مى‏دانند.